Nadat ik mijn eerste manuscript, genaamd ‘Het Vissenmeer’ had verzonden naar ‘Boekscout’, kreeg ik een dag later het bericht dat er interesse was. Het verhaal had ik in korte tijd geschreven, waarbij mijn kennis over het schrijven van een boek zo goed als nihil was. Toch wilden zij het boek uitbrengen.
Redactie kon ik zelf wel (dacht ik). Wat losse tekeningen erbij, of dat kon. Graag zou ik ook mijn cover grotendeels ontwerpen. Het boek was snel klaar en een tijd later verscheen het bij mij op de deurmat. Wat was ik trots.
Maar snel genoeg kwam ik erachter dat ik nog veel te leren had en mijn boek een goede redactie had kunnen gebruiken. De tekeningen waren ook niet van de beste kwaliteit. Toch ben ik trots op dit boek, want ik kwam met verschillende auteurs in contact, waardoor ook Ambilicious op mijn pad kwam.
Van Inanna van den Berg leerde ik al zoveel dat ik er snel achter kwam dat ik het anders moest aanpakken. Maar hoe?
Het vertaalde zich in het volgen van de Ambilicious Schrijversacademie. Wegens privé omstandigheden volgde een lange pauze. Eind 2019 begon ik weer uit mijn dal te kruipen. Mijn vuist ging op tafel en ik besloot het anders aan te pakken.
Tegen die tijd vroeg Inanna of ik interesse had in het illustreren van een kinderboek. Hoe dat tot stand is gekomen vertel ik elders, het resultaat kun je vinden onder de noemer ‘boeken’. Daar vind je Udo de uitvinder.
Tijdens deze leerfase was ik erachter gekomen dat het belangrijk is om wat beter over je teksten na te denken. Korte verhalen was voor mij het moeilijkste, dus besloot ik me aan te sluiten bij de ukv groep van schrijven online. Deze facebookgroep daagde me uit om verhalen te schrijven van maximaal 99 woorden. Dit moesten dan ook nog een volledig verhaal zijn, geen kleine grapjes of zo, maar een echt verhaal.
Ik heb een aantal malen de wekelijkse top 5 behaald, naar schatting 15 maal.
Op deze pagina kun je een paar van deze verhalen vinden zoals ze in de groep verschenen zijn. Hopelijk kunt u de verhalen waarderen, ik nodig eenieder dan ook uit een reactie te plaatsen op mijn werk.
ONHERSTELBAAR
Ze kan het gevoel niet zomaar wegstoppen, hoezeer ze dat ook probeert.Hoe zou dat ook kunnen?De smerige, bezwete man ligt op de bank met gesloten ogen te snurken.Zijn handen half in zijn broek.Ze voelt afschuw, een vreselijke haat.Afgelopen nacht had hij haar nog bezocht, haar lichaam gebruikt, haar geest gebroken.In de keuken pakt ze het mes waar mama altijd het vlees mee snijdt.Zou het scherp genoeg zijn?Ze gaat recht voor papa staan en duwt het mes tegen zijn borst.Hij opent zijn ogen voor de laatste keer.Het mes blijkt vlijmscherp.
KOUD
Voorzichtig sluipt hij naar benedenTerwijl zij boven ligt, maakt hij het ontbijt. Een gebakken ei met plakjes spek en kaas.Zijn hart bonkt in zijn keel als hij de trap op loopt.Nog nooit heeft hij zo’n spanning gevoeld.De geur van het ontbijt maakt hem hongerig.Hij gaat op het bed zitten en neemt een slok koffie.Tijdens het eten staart hij naar haar lichaam.Ze ligt erbij alsof er nooit iets is gebeurd.Als hij klaar is helt hij over haar heen en voelt haar hoofd.Ze is ijskoud, precies zoals hij het gepland heeft.
HERHAALD
De stralen van de ochtendzon dansen mijn kamer binnen.Ik voel haar warme lichaam tegen me aan, een gevoel dat ik lang heb gemist.Haar handen bewegen over mijn naakte huid als ze dichter tegen me aan kruipt.Dan kust ze mij. Ik kus haar terug.Ze staat op en ik aanschouw haar naakte lichaam, prachtig gevormd en nog mooier dan ooit. De ochtend heeft iets magisch gekregen.Ze kleedt zich aan en kust me voor de laatste maal.
GEDAANTE
Liggend op mijn bed hoor ik getik tegen mijn raam. Als ik het gordijn opzij schuif zie ik een gedaante, doorschijnend als een geest. Mijn ogen worden vochtig als ze tegen me praat.
‘Wat moet ik zonder jou?’
‘Je redt je wel. Vergeet me niet. Wil je me dat beloven?’
‘Hoe zou ik je kunnen vergeten?’
De gedaante komt dichterbij en kust me in een omarming.
Huilend word ik wakker, ik ruik haar geur, voel haar aanwezigheid.
Als ik het huis verlaat kus ik haar foto en fluister: ‘Ik neem je altijd met me mee.’